Od 1 lipca obowiązuje wakacyjny porządek mszy świętych: 

W poniedziałki, środy, piątki i soboty msza tylko o godz. 18:00.

We wtorek i czwartek tylko o godz. 7:00 rano.

Kancelaria parafialna będzie czynna tylko po tych mszach świętych.

Drodzy Parafianie!

Nasza parafia jest utrzymywana z ofiar wiernych. Obecnie w związku z epidemią, wiele osób nie przychodzi do kościoła, jednak koszty utrzymania parafii znacząco nie spadły. Jeżeli możesz, prosimy wesprzyj funkcjonowanie naszej parafii, dokonując wpłaty na konto podane poniżej. W tytule podaj: Darowizna na cele kultu religijnego - taca. Taką darowiznę - zgodnie z zasadami prawa - można odpisać od podatku. Bóg zapłać!

Parafia nie jest zadłużona, jednak nie dysponują też znacznymi oszczędnościami. Ostatni remont zakrystii pochłonął praktycznie nasze oszczędności. Wsparcie finansowe jest niezbędne dla funkcjonowania parafii. Jego podstawową formą są ofiary składane w czasie niedzielnej Mszy św. (tzw. kolekta) oraz ofiary składane przy okazji zamawiania intencji Mszy i przy sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów.

Dlatego w tym szczególnym czasie, pokornie prosimy Was  o wsparcie na adres:

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa

ul. Ks. Nowaka 1 

34-326 Pietrzykowice

Bank Pekao SA 13 1240 4881 1111 0010 6691 1307

Biskup Diecezjalny udziela dyspensy wszystkim Wiernym na terenie Diecezji Bielsko-Żywieckiej od uczestnictwa w niedzielnej Mszy Świętej i wzywa do pozostania w domach.

Jesteśmy w bardzo trudnej sytuacji. Następuje gwałtowny wzrost zachorowań. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej wprowadził stan zagrożenia epidemicznego. Zamknął granice, wszystkie restauracje, bary i placówki handlowe z wyjątkiem sklepów spożywczych i aptek. Obowiązuje restrykcyjne prawo ograniczające zgromadzenia do 50 osób. Odnosi się ono również do wszystkich uroczystości religijnych, czyli Mszy Świętych, pogrzebów, ślubów i nabożeństw.

Ponieważ wszyscy jesteśmy zagrożeni, dlatego udzielam dyspensy od niedzielnej Mszy Świętej wszystkim Wiernym na terenie Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Zarządzam, by w każdej Eucharystii, także niedzielnej, mogły uczestniczyć tylko osoby, które zamówiły intencję tej Mszy Świętej. W przypadku pogrzebów i ślubów uczestniczy tylko najbliższa rodzina. Odwołane zostają wszystkie nabożeństwa, w tym Gorzkie Żale i Droga Krzyżowa.

Wykażmy daleko idącą samodyscyplinę pozostając w domach i nie narażajmy duszpasterzy na odpowiedzialność karną za złamanie obowiązującego prawa. Zostało ono wprowadzone, aby powstrzymać falę zachorowań i śmierci.

Z wiedzy medycznej wynika, że najbardziej narażone są osoby starsze, przewlekle chore, osłabione czy mające mniejszą odporność. Ludzie młodzi i w średnim wieku mogą być nosicielami wirusa i bezwiednie zarażać innych, w tym swoich najbliższych: rodziców, rodzeństwo i dzieci. Dlatego wszyscy jesteśmy zagrożeni. Powinniśmy skorzystać z dyspensy i w najbliższe niedziele nie iść do kościoła. Przeżywajmy niedzielną Eucharystię w domu, z rodziną za pośrednictwem mediów. Łączmy się z całym Kościołem Diecezjalnym poprzez Modlitwę Różańcową, Koronkę do Bożego Miłosierdzia, lekturę Pisma Świętego.

Kościół jest ucieczką dla osób chorych, strapionych, udręczonych. Dlatego szczególnie w tym trudnym czasie księża są do dyspozycji wiernych. Są gotowi do rozmowy duszpasterskiej, udzielają sakramentów, zwłaszcza pokuty i namaszczenia chorych. Już mamy liczne świadectwa nawróceń po wielu latach, regulowania sytuacji małżeńskich i powrotu do Kościoła.

Kościoły pozostają otwarte dając możliwość osobistej modlitwy i adoracji. Proszę jednak zachować roztropność, by nie wchodzić do kościoła w którym znajduje się już duża liczba osób. Wiąże się to z ryzykiem przenoszenia wirusa.

Czas epidemii, jak każdy czas napięcia, kryzysu czy sytuacji granicznej, może być przez nas twórczo wykorzystany. Nie ulegajmy przygnębieniu, nie potęgujmy paniki. Korzystajmy tylko z wiarygodnych źródeł wiedzy, nie powielajmy fałszywych informacji. Wspierajmy się wzajemnie dobrym słowem i modlitwą. Uświadamiajmy innych i cierpliwie wyjaśniajmy osobom starszym zaistniałą sytuację. Telefonujmy do osób samotnych. Zadbajmy o to, by niczego im nie zabrakło. Zorganizujmy w domach czas dla dzieci i młodzieży. To dobra okazja, by sięgnąć po wartościową literaturę, film czy też pogłębić relację z domownikami poprzez głębsze rozmowy dotyczące spraw najważniejszych. Nie bagatelizujmy zagrożenia, ograniczmy kontakty towarzyskie. Podjęte przez nas wyrzeczenia, mające na celu ograniczenie epidemii potraktujmy jako szczególną formę przeżywania tegorocznego Wielkiego Postu.

Niech ten czas próby i doświadczenia umocni nas i stanie się okazją do pogłębienia wiary i praktykowania miłości, zwłaszcza w gronie najbliższych. Jeszcze raz proszę wszystkich o odpowiedzialność i pozostanie w domach. W naszych modlitwach pamiętajmy o chorych, zmarłych oraz o wszystkich podejmujących codziennie wysiłek powstrzymania epidemii.

Wszystkim udzielam pasterskiego błogosławieństwa.

† Roman Pindel

Biskup Bielsko-Żywiecki

Bielsko-Biała, 14 marca 2020 roku

1. Dz. 389/2020

27.12 (piątek) domy przy ul. Kościuszki (od skrzyżowania z ul. Jana Pawła II), Krokusowa, Wiśniowa, Rolnicza, Jaśminowa, Bukowa, Konwaliowa, Głogowa do rodziny Bąk

28.12 (sobota)  ul. Leszczynowa, Młodych, Rzepkowy Potok, Kolorowa, Brzozowa, Chabrowa, Makowa

30.12 (poniedziałek)

              1 ks. Żwirowa oraz Podlesie numery parzyste oraz do p. Ścieszka

              2 ks. Podlesie numery nieparzyste oraz ulice przyległe do ul. Zaspowej

02.01  (czwartek) ul. Wierzbowa, Akacjowa, Sadowa, Gloński Potok, Szczęśliwa, Różana,

03.01 (piątek) Zadolne, Poprzeczna, Wielodroga

04.01 (sobota) ul. Malinowa, Gołębiowa, Jesionowa, Lipowa, Jarzębinowa, Pocztowa i domy przy Kościuszki

07.01 (wtorek) ul. Szkolna (od góry), Długa, Kręta, Łączna i domy przy Kościuszki

08.01 (środa) ul. Modrzewiowa, Zielona, Tapicerska, Świerkowa,

09.01(czwartek) ul. Kasztanowa (od góry), Cicha, Szeroka i domy przy Kościuszki do p. Wolny

10.01 (piątek) ul. Osiedlowa (od góry) oraz ul. Ogrodowa

11.01 (sobota) ul. Zdrojowa (od góry), Zjazdowa oraz pozostałe domy z ul. Kościuszki do ul. Wesołej

13.01 (poniedziałek) ks. Stojałowskiego (od ul. Wesołej) do p. Przeworek oraz ul. Przelotowa

14.01(wtorek) pozostałe domy z ul. ks. Stojałowskiego do ul. Jana Pawła II

16.01 (czwartek) ul. Bory (od góry) oraz ul. Dworcowa

17.01 (piątek) od końca Jana Pawła II do ul. Kościuszki

20.01 (poniedziałek)  c. d. Jana Pawła II do ul. Słonecznej (włącznie)

21.01 (wtorek)  c. d. Jana Pawła II do ul. Pięknej (włącznie)

22.01 (środa) Kalonka, Osiedle Czarne, Osiedle Wierch Granic

23.01 (czwartek) c. d. Jana Pawła II do ul. Agrestowej

24.01(piątek) c. d. Jana Pawła II do Ośrodka Zdrowia

25.01 (sobota) c. d. Jana Pawła II – od Dobrej i Strażackiej do Stolarskiej (włącznie)

28.01 (wtorek) c. d. Jana Pawła II – do Działkowej (włącznie)

29.01 (środa) od ul. Gajowej do końca Jana Pawła II

30.01 (czwartek) ul. Wesoła – od Jana Pawła II oraz ul. Asnyka i Objazdowa

Bożonarodzeniowe życzenia proboszcza ks. Jana Goryla z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pietrzykowicach dla parafian oraz gości.
Niech ten Boży czas będzie okazją do zatrzymania, radości i zamyślenia się nad dobrocią i wielkością naszego Pana.

Pielgrzymka po Polsce
1-5 maja 2019

• DZIEŃ I Wyjazd z Pietrzykowic w godzinach nocnych (ok.2.00). Przejazd do Grabarki. Następnie przejazd do Sokółki. Msza Święta. Przejazd do hotelu, zakwaterowanie, nocleg.
• DZIEŃ II Śniadanie. Msza Święta w największym suwalskim Sanktuarium, czas wolny nad Jeziorem Studziennicznym. Następnie przejazd do Malborka - zwiedzanie twierdzy. Przejazd w kierunku Warszawy. Zakwaterowanie w hotelu, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ III Śniadanie. Przejazd do Niepokalanowa, zwiedzanie, Msza Święta. Przejazd do Warszawy – wizyta w Świątyni Opatrzności Bożej, następne przejazd na grób Błogosławionego Ks. Jerzego Popiełuszki. Przejazd do hotelu, zakwaterowanie, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ IV Śniadanie, zwiedzanie Warszawy z przewodnikiem :Stare Miasto (Plac Zamkowy, Kolumna Zygmunta, Zamek Królewski z zewnątrz, Bazylika Archikatedralna, Kanonia, taras widokowy, Rynek Starego Miasta, Pomnik Syrenki, Barbakan i Mury miejskie, Pomnik Małego Powstańca, Pomnik Kilińskiego) .Następnie zobaczymy Krakowskie Przedmieście (kościół św. Anny, pomnik A. Mickiewicza, Pałac Prezydencki z zewnątrz, Hotel Bristol, pomnik Mikołaja Kopernika, Uniwersytet Warszawski, kościół św. Krzyża).Obiadokolacja w hotelu, nocleg.
• DZIEŃ V Śniadanie, wykwaterowanie. Dalsze zwiedzanie Warszawy do godzin południowych. Obiad o godzinie 12.00. Następnie przejazd do Płocka – zwiedzanie z przewodnikiem. Następnie wyjazd do miejsca zbiórki. Przyjazd w godzinach nocnych na miejsce zbiórek.

CENA: 1270 zł

Cena zawiera:

• Przejazd autokarem z klimatyzacją, DVD, barkiem,wc
• Opiekę pilota – przewodnika
• Przewodnik po Warszawie, Przewodnik po Płocku
• Wszystkie bilety wstępu, ofiary i parkingi
• Noclegi w hotelach ***
• Wyżywienie: Śniadania i obidokolacje wg. Programu + obiad w Warszawie
• Ubezpieczenie

Cena nie zawiera:
DODATKOWE UBEZPIECZENIE: - od kosztów rezygnacji w przypadku zachorowania nagłego – 45 zł - od kosztów rezygnacji w przypadku zachorowania z powodu chorób przewlekłych - 90 zł

Pielgrzymka do Austrii
1-5 maja 2019

• DZIEŃ I-01.05.2019 Wyjazd we wczesnych godzinach porannych . Przejazd na Kahlennberg – Msza Święta. Następnie przejazd do Wiednia – zwiedzanie z przewodnikiem .Przejazd do hotelu, zakwaterowanie, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ II-02.05.2019 Śniadanie. Zwiedzanie z przewodnikiem Wiednia . Msza Święta. Następnie przejazd na nocleg w okolice Mariazell. Zakwaterowanie, obiadokolacja. Udział w nabożeństwie majowym o 20.00. Nocleg
• DZIEŃ III-03.05.2019 Śniadanie. Msza Święta w Mariazell. Przejazd do Millstatt am See, zwiedzanie zabytkowego Kościoła. Czas wolny nad Jeziorem na odpoczynek. Przejazd do hotelu, zakwaterowanie, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ IV-04.05.2019 Śniadanie. Msza Święta. Następnie przejazd do Doliny Malty – spacer pośród Alpejskich szczytów. Przejazd w okolice Budapesztu, zakwaterowanie, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ V-05.05.2019 Śniadanie. Wykwaterowanie. Zwiedzanie Budapesztu z przewodnikiem. Msza Święta. Zakończenie zwiedzania regionalną kolacją węgierską (opcja dodatkowa koszt: 18 e). Wyjazd w stronę Polski, dojazd do miejsca zbiórek w godzinach nocnych.

CENA: 1440 zł

CENA ZAWIERA:

• Przejazd komfortowym autokarem z klimatyzacją, barkiem, dvd
• Opiekę pilota
• Opiekę przewodników miejscowych po Wiedniu i Budapeszcie
• 1 nocleg w Wiedniu, 1 nocleg w Mariazell, 1 nocleg w Millstatt am See, 1 nocleg w okolicy Budapesztu w hotelach ***
• Wyżywienie: śniadania i obiadokolacje wg.programu +
• Ubezpieczenie KL 15 000 e, NNW 10 000 zł, OC 10 000 euro
• Ubezpieczenie TFG

CENA NIE ZAWIERA:

• Dopłaty do pokoju

Środą Popielcową Kościół katolicki rozpoczyna liturgiczny okres Wielkiego Postu. Jest to czas przygotowania do Wielkanocy, która jest liturgicznym przeżyciem największego i fundamentalnego wydarzenia chrześcijaństwa — Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który stał się człowiekiem i umarł dla zbawienia wszystkich ludzi.

Wielki Post to czas intensywnego życia duchowego, zerwania z grzechem i nawrócenia do Boga, pokuty, walki z własnymi słabościami i z mocami zła. Z liturgii znika radosne „Alleluja” i hymn „Chwała na wysokości Bogu”, a dominującym kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. W tradycji Kościoła Wielki Post był też okresem intensywnego przygotowania katechumenów do chrztu, który otrzymywali w Wielkanoc.

„Posypmy głowy popiołem...”
Tak śpiewamy w pieśni przeznaczonej na ten dzień. Podczas Mszy św. kapłan posypuje głowy wiernych popiołem, wypowiadając ewangeliczną formułę: „Nawróć się i uwierz w Ewangelię” lub słowa z Księgi Rodzaju: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz”. W ten sposób Kościół wzywa indywidualnie każdego wiernego do nawrócenia i pokuty za siebie i za świat.
Zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty znany jest w wielu kulturach i tradycjach. Znajdujemy go zarówno w starożytnym Egipcie i Grecji, jak i u plemion indiańskich oraz na kartach Biblii, np. w Księdze Jonasza czy Joela. Liturgiczna adaptacja tego zwyczaju pojawia się w VII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W następnym stuleciu, w roku 1091, papież Urban II wprowadził ten rytuał jako obowiązujący w całym Kościele. Z tego też okresu pochodzi zwyczaj, że popiół do posypywania głów wiernych uzyskuje się z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku.

Już od II w. chrześcijanie wyznaczali specjalny okres jako przygotowanie do świąt Wielkiej Nocy. Na początku było to zaledwie 40 godzin, czyli praktycznie tylko Wielki Piątek i Wielka Sobota. Później przygotowania zabierały cały tydzień, aż wreszcie ok. V w. czas przygotowania do Uroczystości Zmartwychwstania wydłużył się do 40 dni. Kościół nawiązuje tutaj do 40 dni postu Jezusa na pustyni, a także wspomina w ten sposób 40-letnią wędrówkę ludu wybranego z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej.
Post nie obejmował nigdy niedzieli — dnia, który zawsze jest radosną pamiątką Zmartwychwstania. Z tego powodu do 6 tygodni Wielkiego Postu dodano brakujące dni i początek tego okresu ustalono właśnie na środę, która później została nazwana Popielcem.

Czas modlitwy i umartwienia
Hymny liturgiczne następująco wyrażają istotę tego okresu: „Dałeś nam przykład, o Jezu, czterdziestu dni umartwienia; aby w nas ducha odnowić, wymagasz postu i skruchy” albo w innym miejscu: „Jak naród wybrany idziemy za Tobą, nasz Boże i Wodzu, co w słupie ognistym wskazujesz nam drogę pośpiesznej ucieczki z krainy grzechu i śmierci”.
Minimum praktyk pokutnych na Wielki Post zostało wyznaczone przez prawo kościelne. Jednakże cały ten okres liturgiczny jest wezwaniem do pełnienia dzieł miłosierdzia, jałmużny i wzmożonej modlitwy.
Szczególnymi nabożeństwami Wielkiego Postu są: Droga Krzyżowa odprawiana zwykle w piątki oraz niedzielne Gorzkie Żale. Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że bez nawrócenia serca, czyny pokutne pozostają bezowocne i kłamliwe. I odwrotnie — nawrócenie wewnętrzne skłania do uzewnętrznienia takiej postawy przez widzialne gesty i czyny pokutne (por. KKK 1430).

W Domu Księży Chorych w Krakowie-Swoszowicach w nocy 25 stycznia 2019 roku odszedł do Pana ks. Lucjan Łukaszewicz. Ur. się w Boże Narodzenie 25 grudnia 1936 roku w Landwarowie koło Wilna. Będąc wikariuszem w naszej parafi, założył w 1972 Ruch Światło-Życie ,,OAZĘ”. W życiu kapłańskim Miał trzy pasje; umiłowanie Pisma Świętego, troska o rodzinę i duszpasterstwo ludzi pracy. Zachęcał parafian, żeby Pismo Święte było na widocznym miejscu. Swego czasu wykonywał małe podstawki na Pismo Święte. Na sercu leżało Mu dobro młodzieży i dzieci. Organizował w naszej parafi ogniska, wycieczki piesze w góry i zabawy andrzejkowe. Był pierwszym kapłanem w naszej parafi, który organizował spotkania opłatkowe dla studentów i młodzieży pracującej. Z własnych funduszy przygotowywał paczki mikołajkowe dla ministrantów i dzieci z uboższych rodzin. Opracował i wydrukował; „Śpiewnik rodzinny i towarzyski” oraz „Śpiewnik z kolędami w rodzinie i szkole”, aby służyły pomocą na rodzinnych i wspólnotowych spotkaniach.

Opracował także „Modlitewnik Ludzi Pracy”. W trosce o rodzinę zaprojektował rodzinne ołtarzyki z ikoną Najświętszej Rodziny. Przez całe swoje życie często interesował się życiem w naszej parafi, a szczególnie interesował się rodzinami, z którymi podczas swojej posługi kapłańskiej w naszej parafi Był związany. Zawsze chętnie i z wielką radością odwiedzał naszą parafię. Chciał doczekać Złotego Jubileuszu Kapłaństwa, które obchodziłby 30marca2019. Wierzymy, że w Domu Naszego Ojca będzie szczęśliwy. Będzie nas wspierał, abyśmy dotarli do ostatecznego celu pragnień i starań o wytrwanie w miłości Pana Jezusa Chrystusa. Dobry Jezu a nasz Panie Daj Mu wieczne spoczywanie.
Violetta Bąk

Maj - dla wielu najpiękniejszy miesiąc roku - to w Kościele okres szczególnej czci Matki Bożej. W Polsce żywa jest tradycja gromadzenia się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych na nabożeństwach majowych, nazywanych 'majówkami'.Jeszcze dziś przejeżdżając w majowy wieczór przez polskie wsie można usłyszeć pieśni maryjne. Zwyczaj ten trwa dopiero od połowy XIX wieku.

Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane na Wschodzie już w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+ 1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza (+ 1595) czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci oprócz kwiatów - także duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.

Za największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę, o. Muzzarelli. W roku 1787 wydał on broszurkę, w której propagował nabożeństwo majowe. Co więcej, rozesłał ją do wszystkich biskupów Italii. Sam w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele zakonu Al Gesu mimo, że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony przez papieża Klemensa XIV w roku 1773. Odprawiał on również nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego - na które składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem - przypisał w 1859 roku papież bł. Pius IX.

W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili jezuici w Tarnopolu (1838), misjonarze w Warszawie w kościele Św. Krzyża w roku (1852), ksiądz Golian w Krakowie (w 1856) i we Włocławku biskup Marszewski (1859). W tym samym czasie cześć Królowej maja szerzył w Galicji poezją jezuita o. Karol Antoniewicz (+ 1852). Ks. Wincenty Buczyński (jezuita) wydał we Lwowie pierwszą książeczkę o nabożeństwach majowych (1839). W dziesięć lat potem podobną broszurę wydał we Wrocławiu w roku 1850 ks. Aleksander Jełowicki, zmartwychwstaniec. W połowie XIX wieku nabożeństwo majowe przyjęło się we wszystkich prawie krajach.

Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. To piękny zbiór komplementów dla Maryi. Nie ma pewności, kiedy powstała Litania Loretańska. Prawdopodobnie jakaś jej wersja znana była już w XII wieku we Francji. Pewne jest to, że zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V w 1578 r. Nazwę 'Loretańska' otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana prawdopodobnie od 1531 r. Przypuszcza się, że część tytułów Maryi pochodzi z wpisów w księgach sanktuarium Domku Loretańskiego.

Tekst litanii miał przedłożyć do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył 'Litanię Loretańską' dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii było więcej tytułów, m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. Później pojawiały się inne wezwania (inwokacje): Królowo Różańca Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950), Matko Kościoła (1980), Królowo Rodzin (1995).
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie 'Królowo Polskiej Korony', przekształcone po drugiej wojnie światowej na 'Królowo Polski'.