Bożonarodzeniowe życzenia proboszcza ks. Jana Goryla z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pietrzykowicach dla parafian oraz gości.
Niech ten Boży czas będzie okazją do zatrzymania, radości i zamyślenia się nad dobrocią i wielkością naszego Pana.

Pielgrzymka po Polsce
1-5 maja 2019

• DZIEŃ I Wyjazd z Pietrzykowic w godzinach nocnych (ok.2.00). Przejazd do Grabarki. Następnie przejazd do Sokółki. Msza Święta. Przejazd do hotelu, zakwaterowanie, nocleg.
• DZIEŃ II Śniadanie. Msza Święta w największym suwalskim Sanktuarium, czas wolny nad Jeziorem Studziennicznym. Następnie przejazd do Malborka - zwiedzanie twierdzy. Przejazd w kierunku Warszawy. Zakwaterowanie w hotelu, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ III Śniadanie. Przejazd do Niepokalanowa, zwiedzanie, Msza Święta. Przejazd do Warszawy – wizyta w Świątyni Opatrzności Bożej, następne przejazd na grób Błogosławionego Ks. Jerzego Popiełuszki. Przejazd do hotelu, zakwaterowanie, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ IV Śniadanie, zwiedzanie Warszawy z przewodnikiem :Stare Miasto (Plac Zamkowy, Kolumna Zygmunta, Zamek Królewski z zewnątrz, Bazylika Archikatedralna, Kanonia, taras widokowy, Rynek Starego Miasta, Pomnik Syrenki, Barbakan i Mury miejskie, Pomnik Małego Powstańca, Pomnik Kilińskiego) .Następnie zobaczymy Krakowskie Przedmieście (kościół św. Anny, pomnik A. Mickiewicza, Pałac Prezydencki z zewnątrz, Hotel Bristol, pomnik Mikołaja Kopernika, Uniwersytet Warszawski, kościół św. Krzyża).Obiadokolacja w hotelu, nocleg.
• DZIEŃ V Śniadanie, wykwaterowanie. Dalsze zwiedzanie Warszawy do godzin południowych. Obiad o godzinie 12.00. Następnie przejazd do Płocka – zwiedzanie z przewodnikiem. Następnie wyjazd do miejsca zbiórki. Przyjazd w godzinach nocnych na miejsce zbiórek.

CENA: 1270 zł

Cena zawiera:

• Przejazd autokarem z klimatyzacją, DVD, barkiem,wc
• Opiekę pilota – przewodnika
• Przewodnik po Warszawie, Przewodnik po Płocku
• Wszystkie bilety wstępu, ofiary i parkingi
• Noclegi w hotelach ***
• Wyżywienie: Śniadania i obidokolacje wg. Programu + obiad w Warszawie
• Ubezpieczenie

Cena nie zawiera:
DODATKOWE UBEZPIECZENIE: - od kosztów rezygnacji w przypadku zachorowania nagłego – 45 zł - od kosztów rezygnacji w przypadku zachorowania z powodu chorób przewlekłych - 90 zł

Pielgrzymka do Austrii
1-5 maja 2019

• DZIEŃ I-01.05.2019 Wyjazd we wczesnych godzinach porannych . Przejazd na Kahlennberg – Msza Święta. Następnie przejazd do Wiednia – zwiedzanie z przewodnikiem .Przejazd do hotelu, zakwaterowanie, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ II-02.05.2019 Śniadanie. Zwiedzanie z przewodnikiem Wiednia . Msza Święta. Następnie przejazd na nocleg w okolice Mariazell. Zakwaterowanie, obiadokolacja. Udział w nabożeństwie majowym o 20.00. Nocleg
• DZIEŃ III-03.05.2019 Śniadanie. Msza Święta w Mariazell. Przejazd do Millstatt am See, zwiedzanie zabytkowego Kościoła. Czas wolny nad Jeziorem na odpoczynek. Przejazd do hotelu, zakwaterowanie, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ IV-04.05.2019 Śniadanie. Msza Święta. Następnie przejazd do Doliny Malty – spacer pośród Alpejskich szczytów. Przejazd w okolice Budapesztu, zakwaterowanie, obiadokolacja, nocleg.
• DZIEŃ V-05.05.2019 Śniadanie. Wykwaterowanie. Zwiedzanie Budapesztu z przewodnikiem. Msza Święta. Zakończenie zwiedzania regionalną kolacją węgierską (opcja dodatkowa koszt: 18 e). Wyjazd w stronę Polski, dojazd do miejsca zbiórek w godzinach nocnych.

CENA: 1440 zł

CENA ZAWIERA:

• Przejazd komfortowym autokarem z klimatyzacją, barkiem, dvd
• Opiekę pilota
• Opiekę przewodników miejscowych po Wiedniu i Budapeszcie
• 1 nocleg w Wiedniu, 1 nocleg w Mariazell, 1 nocleg w Millstatt am See, 1 nocleg w okolicy Budapesztu w hotelach ***
• Wyżywienie: śniadania i obiadokolacje wg.programu +
• Ubezpieczenie KL 15 000 e, NNW 10 000 zł, OC 10 000 euro
• Ubezpieczenie TFG

CENA NIE ZAWIERA:

• Dopłaty do pokoju

Środą Popielcową Kościół katolicki rozpoczyna liturgiczny okres Wielkiego Postu. Jest to czas przygotowania do Wielkanocy, która jest liturgicznym przeżyciem największego i fundamentalnego wydarzenia chrześcijaństwa — Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który stał się człowiekiem i umarł dla zbawienia wszystkich ludzi.

Wielki Post to czas intensywnego życia duchowego, zerwania z grzechem i nawrócenia do Boga, pokuty, walki z własnymi słabościami i z mocami zła. Z liturgii znika radosne „Alleluja” i hymn „Chwała na wysokości Bogu”, a dominującym kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. W tradycji Kościoła Wielki Post był też okresem intensywnego przygotowania katechumenów do chrztu, który otrzymywali w Wielkanoc.

„Posypmy głowy popiołem...”
Tak śpiewamy w pieśni przeznaczonej na ten dzień. Podczas Mszy św. kapłan posypuje głowy wiernych popiołem, wypowiadając ewangeliczną formułę: „Nawróć się i uwierz w Ewangelię” lub słowa z Księgi Rodzaju: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz”. W ten sposób Kościół wzywa indywidualnie każdego wiernego do nawrócenia i pokuty za siebie i za świat.
Zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty znany jest w wielu kulturach i tradycjach. Znajdujemy go zarówno w starożytnym Egipcie i Grecji, jak i u plemion indiańskich oraz na kartach Biblii, np. w Księdze Jonasza czy Joela. Liturgiczna adaptacja tego zwyczaju pojawia się w VII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W następnym stuleciu, w roku 1091, papież Urban II wprowadził ten rytuał jako obowiązujący w całym Kościele. Z tego też okresu pochodzi zwyczaj, że popiół do posypywania głów wiernych uzyskuje się z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku.

Już od II w. chrześcijanie wyznaczali specjalny okres jako przygotowanie do świąt Wielkiej Nocy. Na początku było to zaledwie 40 godzin, czyli praktycznie tylko Wielki Piątek i Wielka Sobota. Później przygotowania zabierały cały tydzień, aż wreszcie ok. V w. czas przygotowania do Uroczystości Zmartwychwstania wydłużył się do 40 dni. Kościół nawiązuje tutaj do 40 dni postu Jezusa na pustyni, a także wspomina w ten sposób 40-letnią wędrówkę ludu wybranego z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej.
Post nie obejmował nigdy niedzieli — dnia, który zawsze jest radosną pamiątką Zmartwychwstania. Z tego powodu do 6 tygodni Wielkiego Postu dodano brakujące dni i początek tego okresu ustalono właśnie na środę, która później została nazwana Popielcem.

Czas modlitwy i umartwienia
Hymny liturgiczne następująco wyrażają istotę tego okresu: „Dałeś nam przykład, o Jezu, czterdziestu dni umartwienia; aby w nas ducha odnowić, wymagasz postu i skruchy” albo w innym miejscu: „Jak naród wybrany idziemy za Tobą, nasz Boże i Wodzu, co w słupie ognistym wskazujesz nam drogę pośpiesznej ucieczki z krainy grzechu i śmierci”.
Minimum praktyk pokutnych na Wielki Post zostało wyznaczone przez prawo kościelne. Jednakże cały ten okres liturgiczny jest wezwaniem do pełnienia dzieł miłosierdzia, jałmużny i wzmożonej modlitwy.
Szczególnymi nabożeństwami Wielkiego Postu są: Droga Krzyżowa odprawiana zwykle w piątki oraz niedzielne Gorzkie Żale. Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że bez nawrócenia serca, czyny pokutne pozostają bezowocne i kłamliwe. I odwrotnie — nawrócenie wewnętrzne skłania do uzewnętrznienia takiej postawy przez widzialne gesty i czyny pokutne (por. KKK 1430).

W Domu Księży Chorych w Krakowie-Swoszowicach w nocy 25 stycznia 2019 roku odszedł do Pana ks. Lucjan Łukaszewicz. Ur. się w Boże Narodzenie 25 grudnia 1936 roku w Landwarowie koło Wilna. Będąc wikariuszem w naszej parafi, założył w 1972 Ruch Światło-Życie ,,OAZĘ”. W życiu kapłańskim Miał trzy pasje; umiłowanie Pisma Świętego, troska o rodzinę i duszpasterstwo ludzi pracy. Zachęcał parafian, żeby Pismo Święte było na widocznym miejscu. Swego czasu wykonywał małe podstawki na Pismo Święte. Na sercu leżało Mu dobro młodzieży i dzieci. Organizował w naszej parafi ogniska, wycieczki piesze w góry i zabawy andrzejkowe. Był pierwszym kapłanem w naszej parafi, który organizował spotkania opłatkowe dla studentów i młodzieży pracującej. Z własnych funduszy przygotowywał paczki mikołajkowe dla ministrantów i dzieci z uboższych rodzin. Opracował i wydrukował; „Śpiewnik rodzinny i towarzyski” oraz „Śpiewnik z kolędami w rodzinie i szkole”, aby służyły pomocą na rodzinnych i wspólnotowych spotkaniach.

Opracował także „Modlitewnik Ludzi Pracy”. W trosce o rodzinę zaprojektował rodzinne ołtarzyki z ikoną Najświętszej Rodziny. Przez całe swoje życie często interesował się życiem w naszej parafi, a szczególnie interesował się rodzinami, z którymi podczas swojej posługi kapłańskiej w naszej parafi Był związany. Zawsze chętnie i z wielką radością odwiedzał naszą parafię. Chciał doczekać Złotego Jubileuszu Kapłaństwa, które obchodziłby 30marca2019. Wierzymy, że w Domu Naszego Ojca będzie szczęśliwy. Będzie nas wspierał, abyśmy dotarli do ostatecznego celu pragnień i starań o wytrwanie w miłości Pana Jezusa Chrystusa. Dobry Jezu a nasz Panie Daj Mu wieczne spoczywanie.
Violetta Bąk

Maj - dla wielu najpiękniejszy miesiąc roku - to w Kościele okres szczególnej czci Matki Bożej. W Polsce żywa jest tradycja gromadzenia się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych na nabożeństwach majowych, nazywanych 'majówkami'.Jeszcze dziś przejeżdżając w majowy wieczór przez polskie wsie można usłyszeć pieśni maryjne. Zwyczaj ten trwa dopiero od połowy XIX wieku.

Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane na Wschodzie już w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+ 1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza (+ 1595) czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci oprócz kwiatów - także duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.

Za największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę, o. Muzzarelli. W roku 1787 wydał on broszurkę, w której propagował nabożeństwo majowe. Co więcej, rozesłał ją do wszystkich biskupów Italii. Sam w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele zakonu Al Gesu mimo, że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony przez papieża Klemensa XIV w roku 1773. Odprawiał on również nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego - na które składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem - przypisał w 1859 roku papież bł. Pius IX.

W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili jezuici w Tarnopolu (1838), misjonarze w Warszawie w kościele Św. Krzyża w roku (1852), ksiądz Golian w Krakowie (w 1856) i we Włocławku biskup Marszewski (1859). W tym samym czasie cześć Królowej maja szerzył w Galicji poezją jezuita o. Karol Antoniewicz (+ 1852). Ks. Wincenty Buczyński (jezuita) wydał we Lwowie pierwszą książeczkę o nabożeństwach majowych (1839). W dziesięć lat potem podobną broszurę wydał we Wrocławiu w roku 1850 ks. Aleksander Jełowicki, zmartwychwstaniec. W połowie XIX wieku nabożeństwo majowe przyjęło się we wszystkich prawie krajach.

Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. To piękny zbiór komplementów dla Maryi. Nie ma pewności, kiedy powstała Litania Loretańska. Prawdopodobnie jakaś jej wersja znana była już w XII wieku we Francji. Pewne jest to, że zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V w 1578 r. Nazwę 'Loretańska' otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana prawdopodobnie od 1531 r. Przypuszcza się, że część tytułów Maryi pochodzi z wpisów w księgach sanktuarium Domku Loretańskiego.

Tekst litanii miał przedłożyć do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył 'Litanię Loretańską' dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii było więcej tytułów, m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. Później pojawiały się inne wezwania (inwokacje): Królowo Różańca Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950), Matko Kościoła (1980), Królowo Rodzin (1995).
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie 'Królowo Polskiej Korony', przekształcone po drugiej wojnie światowej na 'Królowo Polski'.